Δευτέρα 31 Μαΐου 2010

Φθόριο- Ένα επικίνδυνο ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ στις κοινές οδοντόκρεμες!



Το Φθόριο (fluoride) το γνώριζαν οι γιαγιάδες μας για τη χρήση του σαν ποντικοφάρμακο. Εξ’ ου και η προέλευση του ονόματος από την Φθορά (ενίοτε πίσω από τις λέξεις δεν κρύβεται ο Αλέξης αλλά η Αλήθεια).
Οι Ναζί γνωρίζοντας τις «ευεργετικές» του ιδιότητες το χρησιμοποιούσαν ως κατευναστικό στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Επετύγχαναν έτσι, νωθρότητα, απώλεια μνήμης, μειωμένη αντίληψη και σκέψη. Σας θυμίζουν κάτι αυτά τα συμπτώματα;

Το φθόριο καταστρέφει μια ουσία που είναι υπεύθυνη για την ορθή λειτουργία του νευρικού συστήματος, την ακετυλοχολίνη. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την αδράνεια στη μεταβίβαση εντολών προς τον εγκέφαλο, την αποδυνάμωση της μνήμης ενώ η έλλειψη της ευθύνεται και για τη νόσο Alzheimer.

Συν τοις άλλοις, ευθύνεται για μια σειρά καρκινογενέσεις ιδιαίτερα στα οστά καθώς και για οστεοπόρωση και αρθρίτιδα. Από το 1990 το φθόριο έχει συγκαταλεγεί στις καρκινογόνες ουσίες από το Εθνικό Ινστιτούτο Καρκίνου των ΗΠΑ με ένδειξη καρκίνου των οστών και οστεοσαρκώματος. Η Διεθνής Ακαδημία Στοματικής Ιατρικής και Τοξικολογίας κατέταξε το φθόριο ως μη αποδεκτό οδοντικό φάρμακο, λόγω της υψηλής τοξικότητάς του. Έρευνες έδειξαν ότι αν ένα παιδί καταναλώσει 50ml οδοντόκρεμας που περιέχει φθόριο μπορεί να πεθάνει.

Θα αναρωτηθείτε πως είναι δυνατόν ένα τέτοιο δηλητήριο να κυκλοφορεί σε τέτοιο εύρος και μάλιστα να εμπεριέχετε σε προϊόντα που απευθύνονται σε παιδιά ή ακόμα και βρέφη! Η ιστορία ξεκίνησε το 1945 όταν ένααμφιλεγόμενο πείραμα στην Αμερική έδειξε ότι η πρόσληψη φθορίου μπορεί να προστατεύσει από την Τερηδόνα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την εκτεταμένη φθορίωση του πόσιμου νερού σε πολλές Αμερικανικες μεγαλουπόλεις. Το πείραμα αυτό παρ’ ότι έχει καταρριφθεί από νεώτερες (και ποιό εμπεριστατωμένες) μελέτες, συνεχίζει να αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο αυτής της πρακτικής ακόμα και στον 21ο αιώνα. Με προφανή σπουδή, Δυτικές κυβερνήσεις ακόμα και σήμερα προσπαθούν να επιβάλλουν φθορίωση νερού σε μεγαλουπόλεις παρ’ όλη την αντίδραση των τοπικών κοινωνιών.

Η περιβόητη έρευνα είχε ενισχυθεί από βιομηχανίες χημικών με σκοπό να μπορέσουν να ξεφορτωθούν τα τοξικά τους απόβλητα αμοιβόμενες! Γι’ αυτό,το φθόριο που χρησιμοποιήθηκε και εξακολουθεί να χρησιμοποιείται δεν είναι κάποιο επεξεργασμένο ή εξευγενισμένο προϊόν αλλά κοινό, τοξικό απόβλητο!!
Ιδιαίτερα για την υγεία των δοντιών των παιδιών είναι επιβλαβές καθώς καταστρέφει τους ιστούς τόσο των αναπτυσσόμενων δοντιών όσο και των οστών.

Το πονηρό σημείο βεβαίως είναι η αρχική διαπίστωση ότι το φθόριο έχει άμεση σχέση με την ικανότητα μνήμης και σκέψης. Δεκάδες έρευνες έχουν αποδείξει την άμεση σχέση κατανάλωσης φθορίου ακόμα και με μείωση του ανθρώπινου δείκτη νοημοσύνης!! Σε μια κοινωνία που μαστίζεται από αδικία και εκμετάλλευση δεν τίθεται αμφιβολία ή συνωμοσιολογία. Το Φθόριο είναι το όνειρο κάθε αυτοκράτορα που επιθυμεί πειθήνιους υπηκόους. Από την κούνια!
Μολονότι στην κοινή γνώμη έχει -δυστυχώς- επικρατήσει ο μύθος, πως το φθόριο ωφελεί τα δόντια, δεν υπάρχει καμία μακροχρόνια ιατρική μελέτη που να αποδεικνύει κάτι τέτοιο. Μάλιστα η μοναδική αιτιολόγηση για τη φθορίωση του νερού είναι ακριβώς αυτή η “θετική” επίδραση του στα δόντια -που επικαλούνται αυθαίρετα- και είναι το μόνο “φάρμακο”, υπ’ αυτή την έννοια, που χορηγείται επισήμως μέσα από το πόσιμο νερό (!), ενώ δεν έχει καν σχετική έγκριση ως τέτοιο…

Γιατί?

Γιατί η εισαγωγή αυτού του τοξικού δηλητηρίου στις οδοντόπαστες, στο νερό και κατά προέκταση σε κάθε τρόφιμο, χυμό ή αναψυκτικό, που παρασκευάζεται με φθοριωμένο νερό, δεν βασίστηκε σε ανακαλύψεις της ιατρικής, αλλά σε πιέσεις βιομηχανικών κολοσσών κυρίως από το χώρο της επεξεργασίας αλουμινίου, κατασκευής όπλων και βλημάτων, όπως και τς χημικής βιομηχανίας.
Το τοξικό φθόριο από τα απόβλητά τους δεν έπρεπε να τους κοστίζει για τη διαχείριση του, αλλά “όφειλε” -κατά τη διεστραμμένη τους αντίληψη- να τους αποφέρει κέρδη και χρήματα, … εις βάρος της υγείας των ανθρώπων. Ενώ παράλληλα το “θετικό προφίλ” που του σχεδίασαν με δόλο, τους προστάτεψε από χιλιάδες αγωγές ανθρώπων και κοινοτήτων που είχαν υποστεί βλάβες στην υγεία τους από τα απόβλητα και τα αέρια φθορίου.

Αντίθετα μάλιστα από τις διαφημίσεις που μέχρι σήμερα κάνουν συστηματική πλύση εγκεφάλου -υπέρ του φθορίου- και παρά τον πόλεμο που συνεχίζουν να κάνουν οι “ενδιαφερόμενες βιομηχανίες και εταιρείες” ενάντια σε κάθε επιστήμονα και ερευνητή, που τολμά να μιλά για τους κινδύνους, υπάρχει σήμερα πλήθος δημοσιευμένων μελετών πουαποδεικνύουν τα προβλήματα που προκαλεί το φθόριο στην υγεία μας.

Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2009

World Wide Web

From Wikipedia, the free encyclopedia




WWW's historic logo designed by Robert Cailliau
The World Wide Web (commonly abbreviated as "the Web") is a system of interlinked hypertext documents accessed via the Internet. With a Web browser, one can view Web pages that may contain text, images, videos, and other multimedia and navigate between them using hyperlinks. Using concepts from earlier hypertext systems, the World Wide Web was begun in 1992 by the English physicist Tim Berners-Lee, now the Director of the World Wide Web Consortium, and Robert Cailliau, a Belgian computer scientist, while both working at CERN in Geneva, Switzerland. In 1990, they proposed building a "web of nodes" storing "hypertext pages" viewed by "browsers" on a network, and released that web in 1992. Connected by the existing Internet, other websites were created, around the world, adding international standards for domain names & the HTML language. Since then, Berners-Lee has played an active role in guiding the development of Web standards (such as the markup languages in which Web pages are composed), and in recent years has advocated his vision of a Semantic Web. Cailliau went on early retirement in January 2005 and left CERN in January 2007. The World Wide Web enabled the spread of information over the Internet through an easy-to-use and flexible format. It thus played an important role in popularising use of the Internet, to the extent that the World Wide Web has become a synonym for Internet, with the two being conflated in popular use.